باز بودن

بگذارید باد بوزد و خورشید بتابد. همه چیز را خوشامد بگویید. وقتی با قلبی باز با زندگی هماهنگ شوید، ‌هرگز بسته نخواهید شد. البته زمان اندكی باید صرف آن كنید و حالت باز بودن را حفظ كنید؛‌ و گرنه دوباره بسته خواهید شد. باز بودن، ‌یعنی آسیب پذیری. وقتی باز هستید، ‌احساس می كنید كه چیزی نادرست می تواند وارد شما شود و این یك احساس نیست،‌ بلكه یك احتمال است. به همین دلیل است كه مردم بسته اند. اگر در را به روی دوستی باز كنید كه وارد شود، ‌دشمن هم ممكن است بیاید. افراد هوشمند درهایشان را بسته اند. آنها برای اجتناب از دشمن،‌ حتی در را به روی دوست هم باز نمی كنند،‌اما كل زندگی آنها مرده می شود. هیچ اتفاقی نخواهد افتاد؛‌ زیرا اساسا چیزی نداریم كه از دست بدهیم و آنچه را واقعا داریم،‌ هرگز نمی توان از دست داد. آنچه از دست برود، ارزش نگاه داشتن ندارد. وقتی چنین ادراكی ملموس شود، فرد باز می شود. می بینیم كه حتی عشاق هم در حال دفاع از خود هستند. آنها اشك می ریزند و فریاد بر می آورند كه هیچ اتفاقی نمی افتد. آنها تمام پنجره ها را بسته اند و در حال خفه شدن هستند. هیچ نور تازه ای نتابیده و زندگی غیر ممكن شده است؛‌ زیرا هوای تازه به نظر خطرناك می رسد. هرگاه احساس باز بودن می كنید، سعی كنید از آن لذت ببرید. اینها لحظاتی نادر هستند. در این لحظات بیرون روید تا بتوانید باز بودن را تجربه كنید. وقتی تجربه به طور ملموس در دست شماست، می توانید ترس را رها كنید و خواهید دید كه باز بودن را تجربه می كنید. خواهید دید كه باز بودن، گنجی است كه بیهوده آنرا از دست می دهید. این گنچ چنان است كه هیچكس نمی تواند آنرا از شما بگیرد. هرچه آنرا بیشتر با دیگران سهیم شوید، غنی تر می شوید. هرچه بازتر باشید، ‌بیشتر وجود دارید.

(امین ایران   dr_lucifer60@yahoo.com)